عرصه نفوذ فناوری اطلاعات به‌طور مرتب در جهان در حال افزایش است و این در حالی است که تجهیزات ذخیره‌سازی الکترومغناطیسی دوام بالایی ندارند. از‌این‌روی، نیاز به ذخیره‌سازی اطلاعات در فضایی جدیدتر احساس می‌شود. در این‌میان، ذخیره‌سازی در DNA می‌تواند گزینه مناسبی باشد و در عین حال بسیاری از محدودیت‌های کنونی را نداشته باشد. جهان دیجیتال کنونی با کمبود شدید در عرصه ذخیره‌سازی اطلاعات روبه‌رو است. با این‌حال، DNA را می‌توان به عنوان نمایشگر یا ضبط‌کننده مولکولی در نظر گرفت که می‌تواند داده‌ها را تا 10000 سال در خود ذخیره نماید. تنها یک میلی‌گرم از مولکول DNA می‌تواند کل متون تمامی کتب موجود در کتابخانه کنگره را در خود ذخیره کند و در عین‌حال بخشی از ظرفیت آن خالی بماند. حجم اطلاعات موجود در جهان تا سال 2025 به 160 زتابایت (1021*16 بایت) خواهد رسید. این کتاب اشاره به این موضوع دارد که سیستم‌های کنونی ذخیره‌سازی اطلاعات دیجیتال دارای ماندگاری و ظرفیت پایینی هستند و عرضه و مصرف این داده‌ها به‌سرعت در حال افزایش است. این کتاب می‌تواند برای بسیاری از خوانندگان از جمله محققان علوم رایانه‌ای، مهندسان پزشکی و متخصصان ژنتیک و امنیت سایبری که مشتاقانه روند تکامل این فناوری را پیگیری می‌کنند، جذاب باشد.