ضرورت آمادگی مصرف‌کنندگان فناوری و مدیران تجاری برای دوران محاسبات شناختی

هرگز متوجه نمی‌شویم که چقدر از چک کردن نقطه‌ی کور خودرو نفرت داریم، تا زمانی که دیگر نیازی به انجام آن نداشته باشیم. امروزه شناسایی نقطه‌ی‌کور به کمک حسگر رانندگان را از این کار بیهوده و طاقت‌فرسا راحت کرده است.
تغییر خطوط؟ باید گردن خود را برگردانید و از روی پشت‌سری صندلی نگاه کنید تا مطمئن شوید که خودرویی در کنار شما نباشد.
امروز یک چراغ زرد چشمک‌زن این کار را برای شما انجام می‌دهد. نسل بعدی رانندگان زمانی که بشنوند ما مجبور به چرخاندن سرمان بودیم بسیار شگفت‌زده خواهند شد. نسل بعد از این موضوع تعجب خواهد کرد که چرا انسان‌ها خودروها را هدایت می‌کردند در حالی که خودروها خود به بهترین نحو خودشان را هدایت می‌کنند.

امکان ندارد ما به یک کامپیوتر اعتماد کنیم که ما را از نقطه‌ی A به نقطه‌ی B ببرد، اما به اطلاعات آن درباره‌ی مرگ و زندگی اعتماد می‌کنیم. تمام چیزی که بین من و این وسیله‌ی نقلیه 3000 پوندی که با سرعت 75 مایل در ساعت حرکت‌ می‌کند، فقط یک حسگر رایانه‌ای است که به ما می‌گوید که آیا مسیر برای تغییر خط امن است یا نه. خوب یا بدما به خودرو اعتماد می‌کنیم.
حسگر‌ها همیشه در اطراف ما هستند، نه فقط در اتومبیل‌های ما، بلکه در خانه‌های ما، تلفن‌های ما، هواپیماها، آسانسور‌ها، محل کار ما و در مچ دست ما؛ آن‌ها همه جا هستند. آن‌ها از ما محافظت می‌کنند، به ما هشدار می‌دهند و در برخی موارد حتی الهام‌بخشی برای زندگی بهتر و سالم‌تر برای ما هستند.
اما اگر ماشین ما نتواند به ما اطلاع دهد کسی در نقطه‌ی کور ما وجود دارد چطور؟ شاید ما بیش از حد اعتماد کرده باشیم؟ اگر راننده اتوماتیک تسلا در یک میباخ مدل S منجر به تصادف و مرگ در یک بزرگراه فلوریدا شود چطور؟
ما باید بدانیم که چه زمانی به ماشین‌آلات اعتماد کنیم و برای دوران شناختی آماده شویم.
مدیر عامل شرکت آی‌بی‌ام، جینی رومتی پیش‌بینی می‌کند که تا پنج سال دیگر، سامانه‌های شناختی تمام تصمیم‌گیری‌های حیاتی کسب‌و‌کار را کنترل می‌کنند، یاد می‌گیرند و تقویت می‌کنند.
به عنوان بازاریاب، تصمیمات کامپیوتر‌های شناختی برای ما مرگ و زندگی نیست، اما در چگونگی کشف محصولات ما توسط مصرف‌کنندگان و تصمیم‌گیری خریدشان تاثیرگذار است. ما باید یاد بگیریم که چه زمانی به ماشین‌آلات اعتماد کنیم.
ممکن است وقتی در مورد دوره‌ی شناختی آینده صحبت می‌کنیم به عنوان یک آینده نگر نخبه خطابمان ‌کنند، اما این چیزی است که در حال حاضر انجام می‌شود. آخرین باری که شما یک خرید قابل توجه را بدون جستجو در گوگل انجام داده‌اید کی بوده است؟ الگوریتم‌های موتورهای جستوجو و سیستم‌عامل‌های تجارت الکترونیک دروازه‌ای با نفوذ قابل توجه بر روی تصمیم‌گیری خرید ما هستند.
دوران شناختی تجربه بر حسب تقاضا را به حد نهایی آن رسانده است. هنگامی که دستگاه‌ها می‌توانند با استفاده از یادگیری عمیق و پردازش زبان طبیعی ذائقه خرید شما را بررسی کنند و کالا یا خدمات را بدون اختلال در اختیار شما قرار دهند، تجربه است که با ایجاد ارتباط عاطفی نام یک برند را در ذهن مصرف‌کنندگان حک خواهد کرد.
در این رقابت نام تجاری برنده می‌شود که با تامین نیاز مصرف‌کننده، باعث خرید مجدد او شود، نه نام تجاری که مصرف‌کنندگان مایل به خرید مجدد از آن نباشند.
هرچقدر جهان پیرامون ما هوشمندتر ‌شود، ما باید به یاد داشته باشیم که کامپیوتر شناختی یک کامپیوتر هوشمند نیست. علی‌رغم پیشرفت در هوش‌مصنوعی و یادگیری ماشین، این شبکه‌های عصبی فاقد درک و شعور هستند.
اورن اتزیونی، مدیر عامل موسسه آلن برای هوش‌مصنوعی و یک دانشمند کامپیوتر در دانشگاه واشنگتن می‌گوید: « مهمترین نکته این است که بر خلاف انسان، هوش‌مصنوعی استقلال ندارد. »
بنابراین اینترنت، خانه، ماشین، دستگاه‌ها، رسانه‌ها و زندگی ما به طور روز‌افزونی توسط هوش‌مصنوعی در دست تغییرند. اما همچنان کنترل انسان باقی خواهد ماند. اما در کنار حفظ کنترل، حفظ شرایط انسانی هم لازم است.
مهم نیست آینده‌ی اینترنت چگونه می‌شود، اما نمی‌تواند جایگزین روح انسان شود. ما نمی‌توانیم تعادل شیمیایی ظریف مغز و اعصاب را کامپیوتری کنیم.
به عنوان بازاریابان و کارشناسان خلاق فناوری، چالش ما کشف پیشرفت‌های بی‌حد و حصر فناوری و استفاده از ‌آن‌هاست. اما این رسانه‌ها، محصولات و تجارب باید پیرو شرایط انسانی باشند.
ما باید به ماشین‌آلات اعتماد کنیم، اما در عین حال انسانیت را در تجاربی که برای ما فراهم می‌کنند لحاظ کنیم.