افراد معلول هم می‌توانند از تبلت استفاده کنند

دانشمندان موفق به استفاده از یک رابط مغز و کامپیوتر روی انسان شدند که یک پیشرفت بالقوه برای افراد معلول محسوب می شود.

در حالی‌که رابط‌های مغز و کامپیوتر پیشین از طریق کابل به کاربران متصل می شوند، در این سیستم جدید - به نام BrainGate - سیم‌ها با یک فرستنده کوچک که بالای سر کاربران قرار دارد جایگزین شده‌اند. سپس این واحد به یک آرایه الکترود کاشته شده در قشر حرکتی مغز متصل می شود.

در یک کارآزمایی بالینی، دو شرکت کننده معلول از این سیستم برای اشاره، کلیک و تایپ روی تبلت استاندارد استفاده کردند. هر دو به سرعت تایپ و دقت کلیک بالا، مشابه آنچه با سیستم‌های سیمی بدست آمده، رسیده اند.

محققان می گویند این اولین باری است که یک رابط مغز و کامپیوتر طیف کاملی از سیگنال های ضبط شده توسط یک حسگر را در قشر حرکتی مغز منتقل می کند. باتری های این دستگاه تا 36 ساعت دوام می آورند.

جان سیمرا، نویسنده اصلی مقاله مربوط به این پروژه می‌گویدکه این دستگاه از نظر عملکرد معادل BCIهای سیمی است ، اما بدون محدودیت کابل.

سیگنال‌ها با دقتی مشابه رابط‌های سیم‌دار، اطلاعات را ضبط و ارسال می‌کنند، بدین معنی که می توانیم از همان الگوریتم‌های رمزگشایی که با تجهیزات سیم دار استفاده کردیم، استفاده کنیم. تنها تفاوت این است که مردم دیگر نیازی به اتصال فیزیکی به تجهیزات ما ندارند، این امر امکانات جدیدی را از نظر نحوه استفاده از سیستم ایجاد می کند.

شرکت کنندگان همچنین می توانستند حداکثر تا 24 ساعت از این سیستم در خانه های خود، بدون سیم کابل استفاده کنند.

لی هوخبرگ، که آزمایش های بالینی BrainGate را رهبری می کند، گفت که این فناوری به تیم تحقیقاتی اجازه می دهد تا بفهمند که سیگنال های عصبی با گذشت زمان تکامل می یابند.

وی می‌گوید: «با استفاده از این سیستم، ما می توانیم فعالیت مغز را در خانه برای مدت طولانی به روشی بررسی کنیم که قبلاً تقریباً غیرممکن بود. این به ما کمک می کند تا الگوریتم های رمزگشایی را طراحی کنیم که امکان برقراری ارتباط بی نقص، بصری و قابل اعتماد برای ارتباط و تحرک افراد معلول را فراهم کند.»

محققان اکنون از این اطلاعات جدید برای تولید نسل بعدی فناوری‌های عصبی استفاده می کنند. در نهایت، مطالعه آنها می تواند یک گام بزرگ به سوی توسعه رابط‌های کاملاً کاشته نزدیک شود.

نتایج این پروژه در قالب مقاله‌ای در نشریه IEEE Transactions on Biomedical Engineering به چاپ رسیده است.